οδοντοθεραπευτικός

-ή, -ό 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην οδοντοθεραπεία

2. το θηλ. ως ουσ. η οδοντοθεραπευτική

κλάδος τής ιατρικής που έχει ως αντικείμενο τα μέσα και τις μεθόδους θεραπείας τών παθήσεων τών δοντιών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀδούς, ὀδόντος + θεραπευτικός. Η λ. μαρτυρείται από το 1891 στην εφημερίδα Παλιγγενεσία].